кінжал - Пошук

штыле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі кінжал з тонкім трохгранным лязом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінжа́льны, -ая, -ае.

1. гл. кінжал.

2. Які дзейнічае, робіцца на вельмі блізкай адлегласці (спец.).

К. агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кры́с

‘кінжал’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стыле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Невялікі кінжал з вельмі тонкім і вострым клінком (звычайна трохгранным).

[Іт. stiletto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпая́сваць

‘падпаясваць што-небудзь (пра шпагу, кінжал і інш.)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Dolch

m -es, -e кінжа́л, штыле́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kindżał, ~u

м. кінжал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

puginał, ~u

м. кінжал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

була́т, -а і -у, М -ла́це, м.

1. -у. Даўнейшая ўзорыстая цвёрдая сталь для клінкоў.

2. -а, мн. -ы, -аў. Клінок (меч, шабля, кінжал) з такой сталі (гіст.).

|| прым. була́тны, -ая, -ае.

Б. меч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́свіснуць

‘выканаць, перадаць што-небудзь свістам; дастаць што-небудзь (высвіснуць кінжал)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum