scrub​1 [skrʌb] n.

1. кусто́ўе, падле́сак; мясцо́васць, заро́слая кусто́ўем

2. AustralE глуш, глухі́ куто́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Dórnbusch

m -es, -büsche кусто́ўе цёрну, цярно́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Strauch

m -s, Sträucher куст, тс. кусто́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gebüsch

n -(e)s, -e кусты́, кусто́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gesträuch

n -(е)s, -e хмызня́к, кусто́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

twiggy [ˈtwɪgi] adj.

1. то́нкі; сла́бы;

twiggy legs то́нкія но́гі

2. галіна́сты;

a twiggy growth кусто́вы па́раснік, за́раснік, кусто́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арэ́шнік, ‑у, м.

Арэхавае кустоўе; ляшчыннік. Пышна спляталіся па адхонах балотнага вострава густыя параснікі малінніку, арэшніку, маладога бярэзніку і дубняку. Лынькоў. Ці ж можна словамі перадаць, як Даніла падбіраў клён, бярозу, дуб, асіну на цабэркі, вёдры, начоўкі і лыжкі, арэшнік на абручы з сваіх лепшых запасаў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каржакава́ты ’нізкі з тоўстым сукаватым ствалом (пра дрэва)’, ’невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу; каранасты’ (ТСБМ, Шат., Касп.), ’каравы’ (Яруш.). Словаўтваральная будова лексемы празрыстая — каржакаваты < кар‑жак‑ав‑аты. Запазычанне з польск. krzakowaty ’тс’, якое ад krzak ’куст, кустоўе’. Гл. каржак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куста́рник м.

1. (куст) куст, род. куста́ м.;

2. собир. (кусты) кусто́ўе, -ўя ср., кусты́, -то́ў мн.; хмызня́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chrust, ~u

м.

1. галлё; ламачча;

2. кустоўе, зараснік, хмызняк;

3. кул. хрушч, хруст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)