паўкру́г, -а, М -ру́зе, мн. -і, -о́ў, м.

Палавіна круга або акружнасці.

Сесці паўкругам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыск, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прадмет, дэталь якой-н. машыны, прыстасавання ў выглядзе плоскага круга.

Д. электрапілы.

Д. аўтамата.

2. Спартыўны снарад у форме круга, які прымяняецца для кідання.

Кінуць д.

3. Аптычны носьбіт інфармацыі ў выглядзе плоскага круга.

Выпусціць д.

Запісаць д.

Модныя дыскі.

4. Прыстасаванне для захоўвання інфармацыі на камп’ютары.

Магнітны д.

Аптычны д.

|| прым. ды́скавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дыскавая барана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпаля́рны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны ў раёне палярнага круга, блізка да палярнага круга. Прыпалярныя вобласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўабаро́т, -а, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

Няпоўны, на чвэрць круга паварот фігуры.

П. кола.

Стаяць паўабаротам (у знач. прысл.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які размяшчаецца па крузе, у выглядзе круга адносна вертыкальнай восі ў цэнтры галоўнага збудавання.

|| наз. цэнтры́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́ркульны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цыркуля. Цыркульная ножка.

2. Які мае форму акружнасці, круга; які ўяўляе сабой частку круга. Цыркульная зала. Цыркульны франтон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́ктор в разн. знач. се́ктар, -ра м.;

се́ктор обстре́ла воен. се́ктар абстрэ́лу;

се́ктор кру́га мат. се́ктар кру́га;

слова́рный се́ктор сло́ўнікавы се́ктар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

quadrant [ˈkwɒdrənt] n.

1. math. квадра́нт (чвэрць круга, шара, акружнасці)

2. tech. се́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kréisfläche

f -, -n матэм. пло́шча кру́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ваўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. воўк.

2. Цацка ў выглядзе круга або шарыка на шпяні, якая пры хуткім вярчэнні доўга захоўвае вертыкальнае становішча.

Пусціць в.

Круціцца ваўчком (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)