кро́на​II ж. (дрэва) Báumkrone f -, -n, Króne f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кро́на ’верхняя, галіністая частка дрэва’ (ТСБМ, Сцяшк.), праз рус. крона запазычанне з ням. Krone (Шанскі, 2, 8, 406).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кро́на​1

(ням. Krone, ад лац. corona = вянец, карона)

наземная, (вышэй штамба) галіністая частка дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кро́на​2

(ням. Krone)

1) грашовая адзінка Швецыі, Нарвегіі і Даніі, роўная 100 эрэ;

2) англійская сярэбраная манета, роўная 5 шылінгам 1 (да 1971 г.);

3) залатая манета Францыі (14—17 ст.), Англіі (16—17 ст.) і некаторых іншых краін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кро́н

‘шкло для аптычных прыбораў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кро́н кро́ны
Р. кро́на кро́наў
Д. кро́ну кро́нам
В. кро́н кро́ны
Т. кро́нам кро́намі
М. кро́не кро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

krona [ˈkrəʊnə] n.

1. (pl. kronur) кро́на (грашовая адзінка Ісландыі) 2. (pl. kronor) кро́на (грашовая адзінка Швецыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крон​II (оптическое стекло) крон, род. кро́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krone [ˈkrəʊnə] n. (pl. kroner) кро́на (грашовая адзінка Даніі і Нарвегіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nkr

= norwegische Krone – нарвежская крона

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

skr

= schwedische Krone – шведская Крона

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)