кро́ква

1. Насціл, гаць з тонкага жэрдзя (Краснап.).

2. Густы, малады, тонкі лес, звычайна на нізкіх вільготных месцах (Краснап.).

□ ур. Крёква каля в. Б. Хутары Краснап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

стропи́ло ср. кро́ква, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

joist [dʒɔɪst] n. брус; бэ́лька, кро́ква

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

krokiew

ж. кроква

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Dáchsparren

m -s, - кро́ква

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Істро́п ’кроква’ (Касп.), ’кроква, страха’ (Нас.). Форма з прыстаўным і‑. Гл. строп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́хва ’кроква’ (КЭС, лаг., П. С., Сл. паўн.-зах., Хар., Шат.). Гл. кроква.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Dáchbalken

m -s, - бэ́лька, кро́ква

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Крыке́ўка ’папярочная планачка на дзяржанні ў лапаце’ (Шатал.). Да кракеўка. Гл. кроква.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ры́гер ’кроква’ (бяроз., Нар. сл.). Няясна, магчыма, праз польск. ryg звязана з ням. Riegel ’засаўка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)