гука́ць несов.
1. звать, кли́кать, подзыва́ть; окри́кивать, оклика́ть;
2. крича́ть;
3. ау́кать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
куга́каць несов., разг.
1. (о грудном ребёнке) пла́кать;
2. (о сове) крича́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
га́ркаць несов., разг.
1. (о собаке) рыча́ть;
2. (громко, со злостью кричать) га́ркать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кли́кать несов., разг.
1. (кричать) крыча́ць;
2. (громко звать) клі́каць, гука́ць;
3. (называть) клі́каць, зваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дава́й част. разг. (при инф.) дава́й, ну;
прыбе́г і д. крыча́ць — прибежа́л и дава́й (ну) крича́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
благо́йII обл. (сумасбродный, блажной) дурны́, шалёны;
◊
крича́ть (ора́ть и т. п.) благи́м ма́том крыча́ць не́мым го́ласам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раўці́ несов.
1. в разн. знач. реве́ть; (о зверях — ещё) рыча́ть;
бык раве́ — бык ревёт;
рака́ раве́ — река́ ревёт;
2. перен. (громко плакать) реве́ть;
3. перен. (громко кричать) ора́ть; рыча́ть;
◊ р. не́мым го́ласам — реве́ть белу́гой; крича́ть благи́м ма́том
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
не́мы разг. (о плаче, крике и т.п.) исто́шный, ди́кий; душераздира́ющий;
◊ крыча́ць (раўці́) не́мым го́ласам — крича́ть благи́м ма́том; реве́ть белу́гой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разяўля́цца несов.
1. разг. раскрыва́ться, разева́ться;
2. перен., прост. (кричать) ора́ть;
3. перен., прост. (смотреть, не сводя глаз) уставля́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вяча́ць ’верашчаць, крычаць’ (Крывіч), вэчати ’раўці’ (Бесар.). Укр. вʼяча́ти ’бэкаць’, рус. веча́ть ’крычаць’ (пск., смал., СРНГ), вяча́ць ’вішчаць’ (Даль), вячу́ ’плачу’, вя́чать (Фасмер), славен. vẹ́čati ’крычаць’ (Плет.). Гукапераймальнае ўтварэнне, чым тлумачацца ваганні ў фанетыцы. Параўн. «вуол вэчит» (Бесар.), «вячить… блеять, кричать как овцы» (Даль, 1, 830). Нельга аддзяляць ад вякаць; гл. Фасмер, 1, 375; Рудніцкі, 1, 510. Вякаць (вячаць, як буркаць) бурчаць, ячаць/якаць і да т. п. Рус. вячать і ячать звязаны; ва ўсякім разе фармальна і фанетычна яны паралельныя; гл. Фасмер, 4, 570, 571.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)