ко́рковый

1. ко́рачны; см. ко́рка​ 1;

2. скары́нкавы; см. ко́рка​ 3;

3. анат. ко́ркавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́ледзь, -і, ж.

Ледзяная корка, якая ўтвараецца ў выніку замярзання вады, што выйшла на паверхню, а таксама слой лёду рознай таўшчыні, які намярзае на чым-н.

Н. на акне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асу́шак, -шка м. суха́я ко́рка хле́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́лы горе́лый, обгоре́лый, обгоре́вший;

~лая скары́нка — горе́лая ко́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Krúste

f -, -n

1) скары́нка, ко́рка

2) тэх. ко́рка

3) геал. (зямна́я) кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Harsch

m -(e)s) сне́жная ко́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прига́р м.

1. (корка) прыга́рка, -кі ж.;

2. техн. прыга́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

струп, ‑а, м.

Корка, якая зацягвае паверхню або краі раны, ранкі пры іх зажыванні. Сек .. [Макара] канчуром кабеля Сямён Агрызка. Біў не моцна, але ўсё ж рассек скуру, і цяпер на тых месцах выраслі чорныя, крывавыя струны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрусце́ць, хрушчу, хрусціш, хрусціць; незак.

Тое, што і хрустаць. Хрусцела пад нагамі ледзяная корка. Шамякін. [Доўбік] аблакаціўся на калені і стаў перабіраць то на адной, то на другой руцэ пальцы — яны па чарзе хрусцелі. Гроднеў. Пясчынкі хрусцяць на зубах. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́здзір Тонкая снегавая корка да шарану, тонкі шарон (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)