комі - Пошук

ко́мі-пярмя́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ко́мі-пярмя́чка	ко́мі-пярмя́чкі
Р.	ко́мі-пярмя́чкі	ко́мі-пярмя́чак
Д.	ко́мі-пярмя́чцы	ко́мі-пярмя́чкам
В.	ко́мі-пярмя́чку	ко́мі-пярмя́чак
Т.	ко́мі-пярмя́чкай ко́мі-пярмя́чкаю	ко́мі-пярмя́чкамі
М.	ко́мі-пярмя́чцы	ко́мі-пярмя́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́мі-зыра́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́мі-пярмя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па-ко́мі

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
па-ко́мі	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́мі-пярмя́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць комі-пермяку, комі-пермякам. Комі-пярмяцкая мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі-пермякі́, ‑оў; адз. комі-пярмяк, комі-пермяка, м.; комі-пярмячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. комі-пярмячкі, ‑чак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Комі-Пярмяцкай нацыянальнай акругі РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі-пярмя́к,

гл. комі-пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі-пярмя́чка,

гл. комі-пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі мо́ва

т. 8, с. 396

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́мі-зыра́нская мо́ва

т. 8, с. 396

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Verbum