gut
[gʌt]
1.
n.
1) кі́шка f.; вантро́бы, трыбухі́ pl.
2) кетгут -у m. (мо́цныя ні́ткі з кі́шак аве́чак, ужыва́ныя для вы́рабу стру́наў, тэ́нісных раке́так і ў хіру́ргіі)
2.
v.t., informal
1) трыбушы́ць, патрашы́ць
2) спусташа́ць, выпусто́шваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gut1 [gʌt] n.
1. anat. кі́шка;
the blind gut сляпа́я кі́шка
2. pl. guts вантро́бы;
pain in the guts боль у жываце́
3. pl. guts infml му́жнасць, сме́ласць; вы́трымка; рашу́часць (зрабіць што-н. цяжкае або непрыемнае);
She hadn’t the guts to tell him the truth. Ёй (у яе) не хапіла мужнасці сказаць яму праўду.
4. pl. guts су́тнасць; найбо́льш ва́жная ча́стка чаго́-н.;
the guts of the problem су́тнасць прабле́мы
5. med. ке́тгут
♦
slog/sweat/work one’s guts out infml працава́ць ве́льмі напру́жана (для пэўнай мэты)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)