шара́к

‘кафтан’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шара́к шаракі́
Р. шарака́ шарако́ў
Д. шараку́ шарака́м
В. шара́к шаракі́
Т. шарако́м шарака́мі
М. шараку́ шарака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капта́н,

гл. кафтан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаха́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам.

2. Шырокі сялянскі кафтан без пояса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капта́н, -на́ м., обл., см. кафта́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кунту́ш (кафтан) уст. кунту́ш, -ша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сермя́жный саматка́ны;

сермя́жный кафта́н саматка́ная сві́тка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

армя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Старадаўняе сялянскае верхняе адзенне з тоўстага саматканага сукна ў выглядзе світкі; кафтан.

|| прым. армя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кунту́ш, -ша́ м., уст. (верхний кафтан) кунту́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Шэры заяц.

2. Кафтан з шэрага сукна.

|| памянш. шарачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шара́чак, -чка і -чку, м.

1. -чку. Грубая фарбаваная тканіна дамашняга вырабу.

2. -чка, мн. -чкі, -чкаў. Кафтан з такой тканіны.

|| прым. шарачко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)