corrosion [kəˈrəʊʒn] n.

1. каро́зія, акісле́нне, (і)ржа́ўленне

2. каро́зія, (і)ржа́;

corrosion on the car’s body каро́зія на ко́рпусе аўтамабі́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

корро́зия геол., хим. каро́зія, -зіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісло́тны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае кіслату (у 2 знач.). Кіслотнае злучэнне. Кіслотная карозія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біякаро́зія

(ад бія- + карозія)

карозія металаў, выкліканая мікраарганізмамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

korozja

ж. карозія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ábrosten

n -s каро́зія, ржаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Korrosión

f -, -en хім., тэх. каро́зія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

corrosion

[kəˈroʊʒən]

n.

1) каро́зія f.; разьяда́ньне n.

2) іржаве́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

антыкаразі́йны

(ад анты- + карозія)

які вызначаецца стойкасцю супраць хімічнага або электрахімічнага ўздзеяння знешняга асяроддзя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БІЯКАРО́ЗІЯ

(ад бія... + карозія),

працэс пашкоджання (парушэння) металаў у выніку жыццядзейнасці жывых арганізмаў (пераважна анаэробных бактэрый; гл. Анаэробныя арганізмы). Бывае на вода- і нафтаправодах, падводных частках гідратэхн. збудаванняў, днішчах караблёў і інш. Найб. агрэсіўныя для металаў аблігатныя сульфатрэдукавальныя бактэрыі (Desuflobrio desulfuricans, D. rubentschitckii, D. aestuarii). Для аховы ад біякарозіі выкарыстоўваюцца кантактныя і лятучыя фунгіцыды. Гл. таксама Біяпашкоджанне і Біядэградацыя.

т. 3, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)