Карозія металаў 1/368; 2/19, 360; 5/454, 597; 11/452; 12/476

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каразі́йны гл. карозія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

corrosion [kəˈrəʊʒn] n.

1. каро́зія, акісле́нне, (і)ржа́ўленне

2. каро́зія, (і)ржа́;

corrosion on the car’s body каро́зія на ко́рпусе аўтамабі́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

корро́зия геол., хим. каро́зія, -зіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісло́тны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае кіслату (у 2 знач.). Кіслотнае злучэнне. Кіслотная карозія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біякаро́зія

(ад бія- + карозія)

карозія металаў, выкліканая мікраарганізмамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

korozja

ж. карозія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ábrosten

n -s каро́зія, ржаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Korrosión

f -, -en хім., тэх. каро́зія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

corrosion

[kəˈroʊʒən]

n.

1) каро́зія f.; разьяда́ньне n.

2) іржаве́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)