Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ко́рм	кармы́
Р.	ко́рму	кармо́ў
Д.	ко́рму	карма́м
В.	ко́рм	кармы́
Т.	ко́рмам	карма́мі
М.	ко́рме	карма́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

корм, -у, мн. кармы́, кармо́ў, м.

Ежа жывёлы.

|| прым. кармавы́, -а́я, -о́е.

Кармавыя буракі.

Кармавыя травы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камбіко́рм, -у, м.

Скарачэнне: камбінаваны корм; прыгатаваная ў пэўных прапорцыях сумесь сухіх кармоў для жывёлы.

|| прым. камбіко́рмавы, -ая, -ае.

Камбікормавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

корма... (а таксама карма...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да корму, кармоў, напр.: кормавытворчасць, кормаздрабняльнік, корманарыхтоўка, кормаправод, кормапрыгатавальны, кормараздатчык, кормаўборачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кормопроизво́дство ср., с.-х. кормавытво́рчасць, -ці ж., вытво́рчасць кармо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кормавытво́рчасць, ‑і, ж.

Вытворчасць кармоў для жывёлы.