Спец.Капсуль, запал, якія прымяняюцца для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баёк, байка, м.
У агнястрэльнай зброі — частка ўдарніка, якая разбівае капсуль пры выстрале. Баёк затвора вінтоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ка́псля ’капсуль у бутэльцы’ (Яруш.), малар.капсыль, капсуль ’жалезная пракладка паміж колам і загваздкай’ (Нар. словатв.). З польск.kapsla ’тс’, якое з ням.Kapsel ’футарал, зложніца, кажух, капсула’. Форма на -уль, магчыма, аформілася пад уплывам рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысто́н (прыстю́н), мн. л. прысто́ны ’капсуль’ (Сіг.). З пісто́н (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Zündhütchen
n -s, - пісто́н, ка́псуль
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kapiszon, ~u
м.
1. капюшон;
2.капсуль, пістон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kapsla
ж.
1. накрыўка; металічны каўпачок;
2.капсуль
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дэтана́тар
(ад лац. detonare = загрымець)
1) выбуховае рэчыва, здольнае сваім выбухам выклікаць дэтанацыю іншага рэчыва;
2) капсуль, запал, які служыць для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Kápsel
f -, -n
1) футара́л, абало́нка, ко́рпус (гадзінніка)
2) тэх. зло́жніца, ка́псуль, кажу́х
3) каро́бка (чарапная, семянная)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
цю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што, ушто, чым і без дап.
Разм.
1. Удараць, утвараючы стук. Вяха не лезла ў балота, хоць ты што. Цюкала пад вадой у нешта цвёрдае, як лёд.Пташнікаў.З двара зусім добра чуваць, як там цюкаюць сякеры.Брыль.// Рабіць што‑н., удараючы, стукаючы чым‑н. Міця сядзіць на дрывотні, асцярожна цюкае малатком па галоўцы патрона — каб вываліўся капсуль.Навуменка.Хведар, Дамецік, Грыбок у лесе не былі: з ранку цюкалі на выгане, рыхтавалі шулы.Мележ.Яна [Валянціна Міхайлаўна] цюкала каменем па падэшве, і падэшва крышылася і сыпалася на зямлю трухою.Васілевіч./ Пра птушак. Уверсе на яліне, пад якой сядзеў Алеська, цюкаў дзяцел.Хомчанка.
2. Біцца, пульсаваць (пра сэрца). Два родныя сэрцы, мацеры і сына, цюкалі ў грудзях.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)