уда́рнік², -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка затвора вінтоўкі, агнястрэльнай зброі або гарматы, якая разбівае капсуль патрона пры выстрале.

2. Дэталь у механізме, інструменце, якая ўдарае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэтана́тар, ‑а, м.

Спец. Капсуль, запал, якія прымяняюцца для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баёк, байка, м.

У агнястрэльнай зброі — частка ўдарніка, якая разбівае капсуль пры выстрале. Баёк затвора вінтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ка́псля ’капсуль у бутэльцы’ (Яруш.), малар. капсыль, капсуль ’жалезная пракладка паміж колам і загваздкай’ (Нар. словатв.). З польск. kapsla ’тс’, якое з ням. Kapsel ’футарал, зложніца, кажух, капсула’. Форма на -уль, магчыма, аформілася пад уплывам рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысто́н (прыстю́н), мн. л. прысто́ны ’капсуль’ (Сіг.). З пісто́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zündhütchen

n -s, - пісто́н, ка́псуль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kapiszon, ~u

м.

1. капюшон;

2. капсуль, пістон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kapsla

ж.

1. накрыўка; металічны каўпачок;

2. капсуль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэтана́тар

(ад лац. detonare = загрымець)

1) выбуховае рэчыва, здольнае сваім выбухам выклікаць дэтанацыю іншага рэчыва;

2) капсуль, запал, які служыць для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kápsel

f -, -n

1) футара́л, абало́нка, ко́рпус (гадзінніка)

2) тэх. зло́жніца, ка́псуль, кажу́х

3) каро́бка (чарапная, семянная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)