канво́йны

1. Geléit-, Begléit-;

2. у знач наз м гл канваір

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Begléiter

m -s, -

1) правадні́к, спадаро́жнік

2) канваі́р

3) акампаніцтар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Канвой ’узброенае суправаджэнне, прыкрыццё’ (ТСБМ). З рус. конвой, якое з гал. konvooi або франц. convoi ’суправаджэнне, абоз’ < convoyer ’суправаджаць’, < нар.-лац. *conviare ’тс’ < лац. via ’дарога’ (Фасмер, 2, 308; Слаўскі, 2, 445). Сюды ж коласаўскі наватвор канвойнік ’канваір’ (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

safeguard

[ˈseɪfgɑ:rd]

1.

v.t.

1) ахо́ўваць, абараня́ць

2) пільнава́ць, вартава́ць; суправаджа́ць, ве́сьці пад канво́ем

2.

n.

1) ахо́ва, засьцяро́га f.

a safeguard against disease — засьцяро́га ад хваро́бы

2) ва́рта f.; вартавы́ -о́га m.; канво́й -ю m., канваі́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вартаўнік, вартавы, ахоўнік, стораж, вахцёр; каравульны, патрульны (вайск.) / пры суправаджэнні: канваір, канвойны; канвоец, канвойнік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)