коммуни́зм
нау́чный коммуни́зм навуко́вы
первобы́тный коммуни́зм першабы́тны
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коммуни́зм
нау́чный коммуни́зм навуко́вы
первобы́тный коммуни́зм першабы́тны
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
communism
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Kommunísmus
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
communism
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
komunizm, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
антыкамуні́зм
(ад анты- +
варожая камуністычнай тэорыі і практыцы ідэалогія і палітыка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Каму́на ’група людзей, аб’яднаная для супольнага жыцця пры абагульненні працы і сродкаў вытворчасці’, ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навуко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да навукі (у 1, 2 знач.), уласцівы ёй.
2. Пабудаваны на прынцыпах навукі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заканаме́рны, ‑ая, ‑ае.
Які выцякае з аб’ектыўных законаў; невыпадковы, прычынна абумоўлены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
немалава́жны, ‑ая, ‑ае.
Даволі важны, значны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)