філасо́фскі филосо́фский;

◊ ф. ка́мень — филосо́фский ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́мень м., в разн. знач. ка́мень, -ня м.; мн. камяні́, -нёў; собир. каме́нне, -ння ср.;

большо́й ка́мень вялі́кі ка́мень;

драгоце́нный ка́мень кашто́ўны ка́мень;

моги́льный ка́мень магі́льны ка́мень;

дресвя́ный ка́мень жарсцвя́ны ка́мень;

ка́мни в пе́чени мед. камяні́ ў пе́чані;

◊

ка́мень преткнове́ния ка́мень спатыкне́ння; (помеха) перашко́да;

броса́ть ка́мнем (в кого-л.) кі́даць ка́менем (у каго-небудзь);

держа́ть ка́мень за па́зухой трыма́ць ка́мень за па́зухай;

ка́мня на ка́мне не оста́вить ка́меня на ка́мені не пакі́нуць;

ка́мнем упа́сть ка́менем упа́сці;

под лежа́чий ка́мень вода́ не течёт пад ляжа́чы ка́мень вада́ не цячэ́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краевуго́льны книжн. краеуго́льный;

◊ к. ка́мень — краеуго́льный ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плазава́ты разг. пло́ский;

п. ка́мень — пло́ский ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грана́т

‘каштоўны камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. грана́т
Р. грана́ту
Д. грана́ту
В. грана́т
Т. грана́там
М. грана́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аквамары́н

‘каштоўны камень; ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аквамары́н
Р. аквамарына
Д. аквамары́ну
В. аквамары́н
Т. аквамары́нам
М. аквамары́не

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдаро́жны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца пры дарозе.

П. камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыхля́к

‘рыхлы камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рыхля́к рыхлякі́
Р. рыхляка́ рыхляко́ў
Д. рыхляку́ рыхляка́м
В. рыхля́к рыхлякі́
Т. рыхляко́м рыхляка́мі
М. рыхляку́ рыхляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эалі́т

‘камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эалі́т эалі́ты
Р. эалі́ту эалі́таў
Д. эалі́ту эалі́там
В. эалі́т эалі́ты
Т. эалі́там эалі́тамі
М. эалі́це эалі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кара́л

‘камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́л кара́лы
Р. кара́лу кара́лаў
Д. кара́лу кара́лам
В. кара́л кара́лы
Т. кара́лам кара́ламі
М. кара́ле кара́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)