knocker [ˈnɒkə] n.

1. малато́к або́ кальцо́ (на знадворных дзвярах)

2. прыдзі́ра, прычэ́па

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quoit​1 [k(w)ɔɪt] n. sport

1. кіда́льнае кальцо́

2. pl.quoits кіда́нне ў цэль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zúgring

m -(e)s, -e выцяжно́е кальцо́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адчэ́п, ‑а, м.

1. Адзін або некалькі вагонаў, адчэпленых ад поезда. Яшчэ і яшчэ пасылае Шчупак уперад адчэпы, і кожны з іх ідзе на свой, загадзя вызначаны, пуць. Васілёнак.

2. ‑а. Прыстасаванне для вызвалення зачэпленых пад вадой кручка, блешні. Адчэп — важнае металічнае кальцо на доўгім шнуры. Вудзільна прадзяецца праз кальцо, якое затым слізгае ўніз па лёсцы і сваёю вагой ударае па кручках. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Надзець мечанае кальцо на лапку птушкі, на хвост рыбы з мэтай вывучэння шляхоў іх перамяшчэння і пад.; акальцаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абрэ́нджа ’металічнае кальцо для замацавання стужцы кола’ (Нік. Очерки) < польск. obręcz ’абруч’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Па́сачка, петрык. пасочка ’кальцо на розе у каровы’ (Шатал.). Да паса 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разьбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да разьбы (у 3 знач.), які мае разьбу, нарэзку. Разьбовае кальцо.

2. Які служыць для нарэзкі разьбы. Разьбовы разец. // Прызначаны для вымярэння, праверкі разьбы. Разьбовы калібр. Разьбовы мікрометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кале́ц ’напарстак’ (Касп.). Магчыма, сюды ж рус. урал. калец ’вяровачная пятля ў варотах, якая служыць запорам’. Няясна, ці сапраўды тут рэгіянальнае ўтварэнне ад кола (гл.), як аб гэтым меркаваў Сцяцко, Афікс. наз., 153, або толькі трансфармацыя шырока вядомай структуры кальцо/кольца. Апошняя форма сведчыць аб магчымых працэсах граматычнага пераасэнсавання пры ўзаемадзеянні розных гаворак. Параўн. яшчэ кальцо.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́льцы мн

1. гл кальцо;

2. спарт Rínge pl;

практыкава́цца на ко́льцах an den Ríngen túrnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)