Калека В. В. 8/218

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

invalid​1 [ˈɪnvəlɪd] n. інвалі́д; кале́ка; хво́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cripple​1 [ˈkrɪpl] n. dated кале́ка, інвалі́д; пакале́чаны, зняве́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мальха́ч ’ляўша’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ад польск. ⁺mańkacz < mańkat ’тс’ < mańka ’левая рука’ < італ. manca ’левая’ < лац. mancus ’калека’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verséhrte

sub m, f -n, -n пара́нены, -ная, інвалі́д, кале́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kaleka

kale|ka

ж. калека; інвалід;

~cy wojenni — інваліды вайны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

amputee

[,æmpjəˈti:]

n.

чалаве́к з ампутава́най наго́й ці руко́й, кале́ка -і m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ма́нька ’ляўша’ (Сцяшк.), укр. ма́нька, манько́, манькут ’тс’. Запазычана з польск. mańka, mania, mańkut ’левая рука’, ’ляўша’, якія з італ. mancato ’знявечаны’ < лац. mancus ’калека’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Krüppel

m -s, - кале́ка, інвалі́д

j-n zum ~ schlágen* [máchen] — скале́чыць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уве́чный уст.

1. прил. пакале́чаны, зняве́чаны;

2. сущ. кале́ка, -кі м. и ж., пакале́чаны, -нага м.; зняве́чаны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)