Плошка, гл. Каганец

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Свяцільня, гл. Каганец

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

копти́лка ж., разг. газо́ўка, -кі ж., кагане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kaganek

м. каганец, газоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зачына́льнік, ‑а, м.

Той, хто пачынае якую‑н. справу; пачынальнік, заснавальнік. Скарына — зачынальнік усходнеславянскага кнігадрукавання. □ Карусь Каганец быў.. адным з першых зачынальнікаў палітычнай карыкатуры ў Беларусі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́шка ж., уст.

1. мі́ска, -кі ж.; (блюдце) спо́дак, -дка м.; (тарелка) тале́рка, -кі ж.;

2. (светильник) кагане́ц, -нца́ м.;

заже́чь пло́шку запалі́ць кагане́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́ган ’драўляная міска’ (Мат. Гом.). Да каган. Гл. каганец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кастравіцкі К. К., гл. Каганец К.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Піту́ля, піту́лька ’лямпа-каганец’ (мазыр., Мат. Гом.; ТС). Магчыма, з польск. pilula, ’pudendum muliebre’ ці з пятля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліхніс ’зорка, Lydinis L.’ (Кіс.). З рус. лихнис ’тс’, якое са ст.-грэч. λυχνίς (з улікам лац. lychnus) < λυχνος > ’свяцільня, каганец’. Матывацыяй быў чырвоны колер кветак (Махэк, Jména, 78).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)