уцё́кі, -аў.

1. Хуткі беспарадкавы адыход, адступленне.

У. недабітых варожых часцей.

2. Тайнае самавольнае знікненне з месца абавязковага знаходжання дзе-н.

У. з палону.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стандартыза́цыя, -і, ж.

1. Устанаўленне адзіных абавязковых стандартаў на што-н.

С. вырабаў лёгкай прамысловасці.

2. перан. Адсутнасць, знікненне ў чым-н. арыгінальнасці; шаблоннасць, трафарэтнасць.

С. думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

evaporation [ɪˌvæpəˈreɪʃn] n.

1. выпарэ́нне; выпа́рванне

2. знікне́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zniknięcie

н. знікненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бяссле́дны spúrlos;

бяссле́днае знікне́нне spúrloses Verschwínden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бяссле́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не пакідае пасля сябе ніякіх слядоў. Бясследнае знікненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейкадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Парушэнне пігментацыі скуры (памяншэнне або поўнае знікненне пігменту).

[Ад грэч. leukós — белы і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaginięcie

н. прапажа; знікненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выпадзе́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпасці (у 3 знач.).

2. Знікненне, страта. Выпадзенне валасоў. Выпадзенне зычных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмі́сія, ‑і, ж.

1. Часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы.

2. Скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

[Ад лац. remissio — памятпэнне, паслабленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)