зладзеява́ты, -ая, -ае.

Падобны на зладзейскі; хітры.

Зладзеяватая ўхмылка.

|| наз. зладзеява́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Месца, дзе тайна збіраюцца са злачыннымі або непрыстойнымі мэтамі.

Зладзейскі п.

П. разбэшчанасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Блатаваць ’валацужнічаць’, блатны ’валацужны’ (Яўс.). Бясспрэчна, звязана з блат (гл.). Развіццё значэння: ’блатны, зладзейскі’ — ’зладзейскі, валацужны’ — ’валацужны’; ’валацужнічаць’. Параўн. яшчэ блот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

złodziejski

зладзейскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прито́н прыто́н, -на м.;

воровско́й прито́н зладзе́йскі прыто́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́н, ‑а, м.

Месца, дом, дзе збіраюцца злачынныя, амаральныя, антыграмадскія элементы. Зладзейскі прытон. Ігральны прыгон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зладзе́йства, ‑а, н.

1. Занятак злодзея; крадзеж чужой маёмасці. Пакараць за зладзейства.

2. Зладзейскі ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зладзеява́ты, ‑ая, ‑ае.

Схільны да зладзейства; жулікаваты (пра чалавека). // Падобны на зладзейскі; хітры, скрыты. Зладзеяватая ўхмылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

argot [ˈɑ:gəʊ] n. ling. арго́, жарго́н;

thieves’ argot зладзе́йскі жарго́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thievish

[ˈӨi:vɪʃ]

adj.

1) зладзе́йскі

2) як зло́дзей, скры́ты, та́йны; хі́тры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)