шыццё, -я́, н.

1. гл. шыць.

2. Тое, што шыюць ці сшытае; шытво.

Здаць ш. заказчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датэрміно́вы, -ая, -ае.

Які выконваецца ці заканчваецца раней вызначанага тэрміну.

Датэрміновае заканчэнне будоўлі.

Датэрмінова (прысл.) здаць экзамены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарыхто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

1. гл. нарыхтаваць.

2. Планавая здача сельскагаспадарчых прадуктаў дзяржаве (разм.).

Здаць нарыхтоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ручка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. выручыць.

2. Утаргаваныя грошы.

Здаць выручку ў банк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэхмі́німум, -у, м.

Сукупнасць ведаў, вопыту ў якой-н. галіне тэхнікі, неабходных для авалодання якой-н. прафесіяй.

Здаць т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстэ́рнам, прысл.

У выразе: здаваць (здаць) экстэрнам — здаваць (здаць) экзамены адразу, без навучання, заняткаў у адпаведнай навучальнай установе. [Казімір:] — Таню, бачыш, трыганаметрыю. Вясною здам экстэрнам. Савіцкі. І я амаль падрыхтаваўся, каб здаць экстэрнам зімовую сесію ў інстытуце разам з вамі... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праэкзаменава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; зак.

Здаць экзамен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зда́дзены в разн. знач. сда́нный; см. здаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад здаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сдать сов.

1. в разн. знач. здаць, мног. паздава́ць;

сдать дела́ здаць (паздава́ць) спра́вы;

сдать экза́мены здаць (паздава́ць) экза́мены;

сдать те́мпы здаць (зме́ншыць) тэ́мпы;

2. (о весе) убы́ць, зме́ншыцца;

3. (ослабеть, постареть) разг. пада́цца, аслабе́ць; зда́цца;

4. (стать неисправным) не вы́трымаць, сапсава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)