ко́лкасць, -і, ж.

1. гл. колкі¹, колкі².

2. мн. -і, -ей. З’едлівая насмешка, колкая заўвага.

Гаварыць колкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уме́стный слу́шны; дарэ́чны;

вполне́ уме́стное замеча́ние зусі́м слу́шная заўва́га;

быть уме́стным быць дарэ́чы (да ме́сца);

уме́стное замеча́ние слу́шная заўва́га, заўва́га дарэ́чы (да ме́сца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падрадко́вы, -ая, -ае.

1. Размешчаны пад радкамі.

Падрадковая заўвага (унізе старонкі).

2. Пра пераклад: дакладны, літаральны, слова ў слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паясне́нне, -я, н.

1. гл. паясніць.

2. мн. -і, -яў. Заўвага, тлумачэнне, якое робіць што-н. больш зразумелым.

Паясненні да тэксту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спасы́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца спасылкай. Спасылачная заўвага. Спасылачная картка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калю́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Усякае колкае вастрыё, шып, тое, што колецца.

К. ружы.

2. перан. З’едлівая заўвага, вострая насмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падрадко́вы подстро́чный;

~вая заўва́га — подстро́чное примеча́ние;

п. перакла́д — подстро́чный перево́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

упаміна́нне, -я, н.

1. гл. упамянуць.

2. мн. -і, -яў. Паведамленне, заўвага, якія маюць дачыненне да каго-, чаго-н.

Пра гэту з’яву ёсць шматлікія ўпамінанні ў старых кнігах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

агаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.

Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

Выпадковая а.

|| прым. агаво́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папярэ́джанне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. папярэдзіць.

2. Заўвага, якая папярэджвае пра што-н.; перасцярога.

Улічыць п. ўрача.

Строгая вымова з папярэджаннем (гэта значыць накладзена дысцыплінарнае спагнанне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)