абмяле́лы, -ая, -ае.

Які абмялеў, зрабіўся мелкім.

Абмялелая затока.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́водь зато́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́н м. зато́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́н м., разг., см. зато́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́н, ‑а, м.

Тое, што і затока. // Натуральны заліў або спецыяльнае месца на рацэ, прыстасаванае для зімоўкі і рамонту суднаў. З затока ў мора выйшаў першы сейнер. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́іна, ‑ы, ж.

Абл. Невялікая затока ў рэчцы з павольным цячэннем. Завоінай называлася паласа стаячай вады пры беразе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыжа́сты, ‑ая, ‑ае.

З брыжамі. // Які мае край, падобны на брыжы. Справа, як затока, выступала цёмная брыжастая сцяна бору. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Persian Gulf

[,pɜ:rʒənˈgʌlf]

Пэрсы́дзкая зато́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bucht

f -, -en бу́хта, зато́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Biscay, Bay of

[,beɪəvˈbɪskeɪ]

Біска́йская зато́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)