засу́шваць несов., прям., перен. засу́шивать; см. засушы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zasuszyć

зак. засушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

назасу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Засушыць у вялікай колькасці. Назасушваць кветак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазасу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Засушыць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазасушваць лісты клёну. Пазасушваць матылёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абкарэ́лы ’закарэлы, закарузлы’ (БРС), абкарэць ’засохнуць, пакрыцца коркай’ (Касп.), ’узбрудзіць і засушыць той бруд’ (КЭС, лаг.). Відаць, абкарэлы (аб гэтым сведчыць дзеяслоў) — старая дзеепрыметнікавая форма. Першапачаткова абкарэць да кара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vertrócknen

vi (s)

1)) засыха́ць

~ lássen* — засушы́ць, вы́сушыць

2) высыха́ць, схудне́ць (пра чалавека)

3) перан. зачарсцве́ць, ачарсцве́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прысушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., каго-што.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Трохі засушыць, зрабіць сухаватым; падсушыць. Агонь прысушыў лісце блізкіх дрэў. / у безас. ужыв. — У «Кастрычніку» не прысушыла, а ў цябе прысушыла? Паехаў бы паглядзеў, што за жыта. Лобан.

2. Абл. Паводле забабонаў — прыманіць варажбой; прываражыць. // Прымусіць каго‑н. мучыцца і сохнуць ад кахання. — Мяне прысушыла і сама сохнеш, а дзе нам дзецца, калі твае на мяне ваўкамі глядзяць. Грахоўскі. Алена — адна з зарачанскіх красунь, што прысушыла не адно хлапечае сэрца. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)