запа́ливать​II несов. (о лошади) наганя́ць ды́хавіцу, запа́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажига́ть несов., прям., перен. запа́льваць; (воодушевлять — ещё) натхня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воодушевля́ть несов. натхня́ць; (зажигать) запа́льваць; (увлекать) захапля́ць; (поднимать) узніма́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

set on fire

запа́льваць, падпа́льваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

запа́льванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. запальваць — запаліць.

2. Прыстасаванне, якім выклікаецца загаранне паліва ў рухавіках унутранага згарання. Уключыць запальванне. Праверыць сістэму запальвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozpłomieniać

незак. распальваць; запальваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ánheizen

vt запа́льваць (печ); падаграва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánknipsen

vt уключа́ць, запа́льваць (уключальнікам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зата́пливать​I несов.

1. (зажигать) запа́льваць, падпа́льваць;

2. (начинать отапливать) пачына́ць ацяпля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Паддымкам, поддымком ’на змярканні, шэрай гадзінай’ (ТС). Рус. поддымки, поддымье ’раніца ў вёсках, калі толькі запальваць печы’. Да дым (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)