sunken [ˈsʌŋkən] adj.

1. затану́лы, патану́лы (карабель)

2. запа́лы (пра шчокі, вочы і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ввали́вшийся

1. прич. які́ (што) увалі́ўся;

2. прил. (впалый) упа́лы, запа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́вший

1. прич. які́ (што) запа́ў;

2. прил. запа́лы, мног. пазапада́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sunken

[sʌŋkən]

adj.

1) зато́плены

a sunken ship — зато́плены карабе́ль

2) запа́лы

sunken cheeks — запа́лыя шчо́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éingefallen

1) запа́лы

2) які́ абвалі́ўся, правалі́ўся

(пра дах, страху)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hollow​2 [ˈhɒləʊ] adj.

1. пусты́, по́лы;

a hollow tree дуплі́стае дрэ́ва

2. запа́лы (пра шчокі)

3. глухі́ (гук)

4. пусты́, няшчы́ры, несур’ёзны;

hollow promises пусты́я абяца́нні

5. непатрэ́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zapadły

zapadł|y

1. запалы;

~е policzki — запалыя шчокі;

2. глухі; закінуты;

~а wioska — глухая вёска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запа́л ​1, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва. [Коля] узяў гранаты, хутка ўставіў запалы і папоўз. Мележ.

2. ‑у. Гарачнасць, парыў. Ці росцім сад мы на пясках пустыні, Ці ў стэп асмужаны вядзём канал — Ніколі ў сэрцах маладых не стыне Свяшчэнны той кастрычніцкі запал. Гілевіч. Баявы настрой, што панаваў у пачатку сходу, хутка апаў, загаварылі пра дробязі, і то без запалу, абы не маўчаць. Хадкевіч.

запа́л ​2, ‑у, м.

Пашкоджанне раслін ад засухі, сухавею.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hohl

a

1) пусты́, паро́жні

2) запа́лы, увагну́ты

~e See — марскі́ зыб

◊ das ist kéine ~e Nuss wert — ≅ гэ́та не ва́рта вы́едзенага яйка́

éine ~e Hand háben — браць ха́бар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hollow

[ˈhɑ:loʊ]

1.

adj.

1) пусты́, паро́жны, паро́жні

hollow tree — дуплі́стае дрэ́ва

2) глухі́ (пра го́лас, стогн)

3) няшчы́ры, хлусьлі́вы (абяца́ньні); пусты́, непава́жны

4) упа́лы (пра шчо́кі), запа́лы (пра во́чы)

5) гало́дны; худы́

2.

n.

1) пусто́е ме́сца; запа́дзіна, я́міна f.; выбо́іна f. (на даро́зе); дупло́ n. (у дрэ́ве)

2) лагчы́на f., лог -у m.

3.

v.t.

выдзёўбваць (дзі́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)