доста́точность

1. дастатко́васць, -ці ж.;

2. (зажиточность) уст. замо́жнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Можны ’багаты, заможны’, можнасць ’заможнасць’. (Нас.), ст.-бел. можный ’тс’, ’які мае ўладу’ (XIV ст.), ’магутны, уплывовы’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск. możny ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 37).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даста́так, ‑тку, м.

1. Заможнасць, матэрыяльная забяспечанасць. Жыць у дастатку. □ Усё гаварыла тут аб дастатку гаспадара: і мяккая гарадская мэбля, і дываны, і нават гравюры. Сяргейчык.

2. часцей мн. (даста́ткі, ‑аў). Матэрыяльныя сродкі, прыбыткі. Няхай дастаткаў вам прыбудзе, Хай родзяць нівы, сенажаць! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дово́льство ср.

1. (достаток) даста́так, -тку м.; (зажиточность) замо́жнасць, -ці ж.;

2. (удовлетворение) здаво́ленне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zamożność

ж. заможнасць; дастатак; багацце;

rosnąć w zamożność — станавіцца заможным; багацець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даста́так

1. (заможнасць) Wóhlstand m -(e)s;

ён чалаве́к з даста́ткам er hat ein gutes Áuskommen;

жыць у даста́тку im Wóhlstand lében;

2. (прыбыткі, матэрыяльныя сродкі) Vermögen n -s, -; Éinkommen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

багацце, заможнасць, дастатак, скарб; золата, кішэня, машна (перан.) □ залатыя горы, малочныя рэкі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

состоя́тельность ж.

1. (платёжеспособность) плацежаздо́льнасць, -ці ж.;

2. (зажиточность) замо́жнасць, -ці ж.; (богатство) бага́цце, -цця ср.;

3. перен. слу́шнасць, -ці ж.; (основательность) грунто́ўнасць, -ці ж.; (обоснованность) угрунтава́насць, -ці ж., абгрунтава́насць, -ці ж.; (убедительность) перакана́ўчасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

możność

możnoś|ć

ж. кніжн.

1. магчымасць, мажлівасць;

nie jestem w ~ci — я не ў сілах; я не магу;

w miarę ~ci — па меры магчымасці;

dwie ~ci do wyboru — дзве магчымасці на выбар;

ile ~ci — наколькі магчыма;

2. уст. заможнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)