позлаща́ть несов., уст. пазало́чваць, залаці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. залаціць (у 1 знач.). Залачэнне гадзіннікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залачо́ны

1. прич. золочённый; см. залаці́ць;

2. прил. золочёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyzłacać

незак. залаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pozłacać

незак. залаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złocić

незак. залаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

übergólden

vt (па)залаці́ць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вы́залаціць (БРС), вызлаціць (Нас., Касп.). Гл. залаціць. Форма вызлаціць можа быць запазычаннем з польск. wyzłocić ’тс’ або вынікам моцнай рэдукцыі а ў форме вызалаціць (ДАБМ, к. 8).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gild [gɪld] v. залаці́ць або́ пакрыва́ць пазало́тай (таксама перан.);

Sunshine gilded the roofs. Сонца пазалаціла дахі.

♦

gild the lily займа́цца ма́рнай спра́вай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

залаці́цца, залаціцца і залоціцца; незак.

1. (залаціцца). Станавіцца залацістым; набываць адценне, колер золата. Стаў край неба залаціцца. Крапіва.

2. (залаціцца). Вылучацца сваім залацістым колерам, бляскам; ззяць, зіхацець (пра што‑н. залатое, залацістае). На нізкарослых бярозах залаціцца жоўтае лісце. В. Вольскі.

3. (залоціцца). Зал. да залаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)