мядо́ва-залаты́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мядо́ва-залаты́ |
мядо́ва-залата́я |
мядо́ва-залато́е |
мядо́ва-залаты́я |
| Р. |
мядо́ва-залато́га |
мядо́ва-залато́й
мядо́ва-залато́е |
мядо́ва-залато́га |
мядо́ва-залаты́х |
| Д. |
мядо́ва-залато́му |
мядо́ва-залато́й |
мядо́ва-залато́му |
мядо́ва-залаты́м |
| В. |
мядо́ва-залаты́ (неадуш.)
мядо́ва-залато́га (адуш.) |
мядо́ва-залату́ю |
мядо́ва-залато́е |
мядо́ва-залаты́я (неадуш.)
мядо́ва-залаты́х (адуш.) |
| Т. |
мядо́ва-залаты́м |
мядо́ва-залато́й
мядо́ва-залато́ю |
мядо́ва-залаты́м |
мядо́ва-залаты́мі |
| М. |
мядо́ва-залаты́м |
мядо́ва-залато́й |
мядо́ва-залаты́м |
мядо́ва-залаты́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
барво́ва-залаты́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
барво́ва-залаты́ |
барво́ва-залата́я |
барво́ва-залато́е |
барво́ва-залаты́я |
| Р. |
барво́ва-залато́га |
барво́ва-залато́й
барво́ва-залато́е |
барво́ва-залато́га |
барво́ва-залаты́х |
| Д. |
барво́ва-залато́му |
барво́ва-залато́й |
барво́ва-залато́му |
барво́ва-залаты́м |
| В. |
барво́ва-залаты́ (неадуш.)
барво́ва-залато́га (адуш.) |
барво́ва-залату́ю |
барво́ва-залато́е |
барво́ва-залаты́я (неадуш.)
барво́ва-залаты́х (адуш.) |
| Т. |
барво́ва-залаты́м |
барво́ва-залато́й
барво́ва-залато́ю |
барво́ва-залаты́м |
барво́ва-залаты́мі |
| М. |
барво́ва-залаты́м |
барво́ва-залато́й |
барво́ва-залаты́м |
барво́ва-залаты́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
агні́ста-залаты́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
агні́ста-залаты́ |
агні́ста-залата́я |
агні́ста-залато́е |
агні́ста-залаты́я |
| Р. |
агні́ста-залато́га |
агні́ста-залато́й
агні́ста-залато́е |
агні́ста-залато́га |
агні́ста-залаты́х |
| Д. |
агні́ста-залато́му |
агні́ста-залато́й |
агні́ста-залато́му |
агні́ста-залаты́м |
| В. |
агні́ста-залаты́ (неадуш.)
агні́ста-залато́га (адуш.) |
агні́ста-залату́ю |
агні́ста-залато́е |
агні́ста-залаты́я (неадуш.)
агні́ста-залаты́х (адуш.) |
| Т. |
агні́ста-залаты́м |
агні́ста-залато́й
агні́ста-залато́ю |
агні́ста-залаты́м |
агні́ста-залаты́мі |
| М. |
агні́ста-залаты́м |
агні́ста-залато́й |
агні́ста-залаты́м |
агні́ста-залаты́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руно́, -а́, н. (спец.).
Шэрсць авечкі.
Тонкае р.
Залатое р. (перан.: пра багацце; кніжн. [паводле старажытнага міфа пра герояў, якія ажыццявілі падарожжа ў Калхіду ў пошуках залатога руна чароўнага барана]).
|| прым. ру́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
залаці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., зало́ціцца; незак.
1. Станавіцца залатым.
Жыта залоціцца.
2. Віднецца (пра што-н. залатое, залацістае).
У далечыні залоцяцца пяскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
залаты́, -а́я, -о́е.
1. гл. золата.
2. у знач. наз. залаты́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Манета з золата, чырвонец.
3. Колеру золата, бліскуча-жоўты.
Залатыя валасы.
Залатая восень.
4. перан. Шчаслівы, радасны.
З. час.
З. век.
5. перан. Цудоўны, выдатны.
З. чалавек.
Залатыя рукі (умелыя).
6. перан. Дарагі, любімы.
Залатыя мае дзеткі.
○
Залатое сячэнне (спец.) — гарманічная прапорцыя, у якой адна частка адносіцца да другой, як усё цэлае да першай часткі.
◊
Залатая моладзь — пра моладзь з забяспечаных слаёў грамадства, якая вядзе марнатраўнае жыццё.
Залатая сярэдзіна — пра спосаб дзеяння, пры якім пазбягаюць крайнасцей, рызыкі, смелых рашэнняў.
Залатое вяселле (разм.) — пяцідзесяцігоддзе сямейнага жыцця.
Залатое дно — пра невычэрпную крыніцу багацця, даходу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
руно́, -на́ ср. руно́;
◊ залато́е р. — золото́е руно́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
gold mine [ˈgəʊldmaɪn] n. залата́я капа́льня; залато́е дно (перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Гарманічнае дзяленне, гл. Залатое сячэнне
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
руно́, ‑а, н.
Шэрсць авечкі. Тонкае руно.
•••
Залатое руно — у грэчаскай міфалогіі: залатая шкура барана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)