заплата́ть сов., прост. зала́таць, зала́піць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Надалончыць ’залатаць (рукавіцы)’ (Сцяшк. Сл.), рус. надолднить ’залатаць звернуты да далоні бок рукавіцы’, укр. надолбнчити ’тс’, на́долонка ’нашыўка са скуры ці сукна на ўсю далонь, каб не праціраліся рукавіцы’. Да далонь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нала́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Залатаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыла́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Прышыць лату; залатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

załatać

зак. залапіць; залатаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́латаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць усё, многае; палатаць. Вылатаць мяшкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Цыруючы, залатаць. Носячы дровы, .. [Грушэўскі] парваў пальчатку, і Аня яе зацыравала. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зала́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.

Тое, што і залатаць. Залапіць кажух. □ Дзірку дзіркаю ніяк не залапіш. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

Залатаць, паправіць паяннем.

З. дзірку.

З. кацёл.

|| незак. запа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запа́йванне, -я, н. і запа́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

|| прым. запа́йны, -ая, -ае і запа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазала́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць, палатаць усё, многае. У нейкім месцы прадзіравілася страха. Кулі трэба, каб пазалатваць дзіркі. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)