загатава́цца, ‑туецца; зак.

Закіпець. Чай загатаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рыцца², -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Угрэцца, спацець (разм.).

У кажусе можна с.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра малако: закіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закіпа́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закіпаць — закіпець ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закипяти́ться сов. (начать горячиться) разг. загарачы́цца; закіпе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закіпяці́цца ​1, ‑пяціцца; зак.

Тое, што і закіпець ​1.

закіпяці́цца ​2, ‑пячуся, ‑пяцішся, ‑пяціцца; зак.

Пачаць кіпяціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіпа́ць несов.

1. закипа́ть, вскипа́ть;

2. перен. вскипа́ть;

1, 2 см. закіпе́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

boil​2 [bɔɪl] n. кіпе́нне;

be on/at the boil кіпе́ць;

bring to the boil даве́сці да кіпе́ння;

come to the boil закіпе́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спа́рыцца ​1, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Аб’яднацца ў пару для сумеснай працы, дзеянняў.

спа́рыцца ​2, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Разм. Спацець, угрэцца. [Мохарт:] — Ідзі ў шынялі, бо ў куртцы спарышся. Вазьмі аўтамат. Алешка.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закіпець (пра малако).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згатава́цца, ‑туецца; зак.

Зварыцца, прыгатавацца (пра ежу). Вечарам гарыць дзе-небудзь на беразе агонь, сядзіш з Лявонам Песцікам пры вогнішчы і чакаеш, калі згатуецца ў кацялку юшка. Лупсякоў. Уранні Леначка не захацела пачакаць, пакуль згатуецца снеданне. І гэта зноў засмуціла старую. Брыль. // Закіпець (пра ваду). Чай згатаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіхры́ць ​1, ‑рыць; зак.

1. што. Закружыць, узняць віхрам. Вецер завіхрыў пясок. / у безас. ужыв. Завіхрыла снег на полі.

2. перан. Бурна праявіцца; забурліць, закіпець (пра падзеі, пачуцці і пад.). У грудзях завіхрыла разгарачанае пачуццё. Гартны.

завіхры́ць ​2, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падняць віхор, пасмы. Завіхрыць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)