заква́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заквашваць — заквасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наква́сіць, ‑квашу, ‑квасіш, ‑квасіць; зак., чаго.

Заквасіць пэўную колькасць чаго‑н. Наквасіць бочку капусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падква́сіць, ‑квашу, ‑квасіш, ‑квасіць; зак., што і чаго.

Крыху, нямнога або дадаткова заквасіць. Падквасіць капусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakisić

зак. заквасіць;

zakisić kapustę — заквасіць капусту;

zakisić ogórki — засаліць агуркі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skwasić

зак. заквасіць;

skwasić humor — сапсаваць каму настрой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakwasić

зак. заквасіць, засаліць;

zakwasić ogórki — засаліць агуркі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заква́ска, ‑і, ДМ ‑квасцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заквашваць — заквасіць.

2. Рэчыва, якое выклікае закісанне, браджэнне. Закваска на цеста.

3. перан. Разм. Асновы характару, закладзеныя ў чалавеку выхаваннем, асяроддзем і пад. Бацька працаваў урачом і быў, як я потым зразумеў, інтэлігент з вельмі моцнай закваскай таго «разначынца», які так характэрны для рускай рэчаіснасці. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)