Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Wíchtigtuer
m -s, - пыхлі́вы чалаве́к, задава́ка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
наха́ба, ‑ы, м. і ж.
Разм. Нахабны чалавек, нахабная істота; назола. «Ну і задавака, ну і нахаба! — падзівіўся, зазлаваў Міканор. — Дзержыцца, як бы роўнага яму нікога няма, багацей паганы!..»Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вабража́ка ’фарсун, задавака’ (Яўс.). Да вабражаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вабража́ла ’задавака’ (Юрч.). З рус.воображала або ад вабражаць ’фарсіць’.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
swaggerer
[ˈswægərər]
n.
франт -а m., ганарлі́вец -ўца m.; задава́ка -і m. & f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ґімо́ра ’хвалько, задавака’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., звязана з рус.кики́мора ’пачвара’. Параўн. і гімо́ры ’капрызы’ (Жд. 1). Хутчэй, можна меркаваць, ёсць сувязь з гу́мар (: *гуморы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
peacock
[ˈpi:kɑ:k]
n., pl. -cocks, esp.coll. -cock
1) паўлі́н -а m.
2) ганарлі́вец -ўца m., задава́ка -і m. & f.
•
- peacock blue
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мацыя́, мацая́, моцоя́, мыцыя́ ’моц, трываласць’ (Нас.), ’сіла, здароўе’ (Юрч.), ’важнасць’ (Сцяшк.), ’недатыкальная, важная асоба’ (Прабл. філал.; Абабурка, Лінгв. дасл., 6; КТС — Цішка Гартны), ’задавака’ (клец., Нар. лекс.), ’зухаваты, фанабэрысты чалавек’ (капыл., нясв., клец., КЭС). Абстрактны назоўнік, утвораны ад моц (гл.) пры дапамозе суфікса ‑(ц)ыя, параўн. драг.стыдо́цыя ’сорам’.