Жыць. Рус. жить, укр. жи́ти, польск. żyć ’жыць’, в.-луж. žić ’загойвацца’, уст. ’жыць’, н.-луж. žyś ’загойвацца, цешыцца’, чэш. žiti ’жыць’, славац. žiť ’тс’, славен. žiti ’жыць’, серб.-харв. уст. жи̏ти ’жыць’, балг. дыял. жѝя ’жыць’, макед. (у складаных словах) жи‑ ’жыць’. Ст.-слав. жити ’жыць, ажыўляць, карыстацца з чагосьці’, ст.-рус. жити ’жыць’, ’быць’, ’адбывацца’, ’загойвацца’. Літ. gýti ’загойвацца’, лат. dzît ’жыць’, лац. vita ’жыццё’, грэч. βιοτή ’жыццё сродкі для жыцця’. І.‑е. корань *g​u̯ei̯‑: *g​u̯ī, часта з пашырэннем *‑ụ‑: *g​u̯ī̆​u̯‑o‑s ’жывы’, g​u̯ī̆​u̯‑to‑s ’жывот’ (гл.). Фасмер, 2, 52; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 294; Брукнер, 669; Махэк₂, 728; БЕР, 1, 549; Траўтман, 76; Покарны, 1, 467.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zabliźniać się

незак. зарубцоўвацца; загойвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verhéilen

vi (s) заго́йвацца (пра рану)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

goić się

незак. гаіцца, загойвацца, зажыўляцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заго́йванне ср.

1. зале́чивание, изле́чивание; заживле́ние; см. заго́йваць 1;

2. зажива́ние; см. заго́йвацца 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаіцца, загойвацца, зажываць, зарастаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

vernárben

vi (s) заго́йвацца, зарубцо́ўвацца

die Wúnde vernárbt — ра́на зарубцо́ўваецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

héilen

1.

vt лячы́ць, выле́чваць, заго́йваць

2.

vi (s) папраўля́цца; заго́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zasklepiać się

незак.

1. загойвацца; залечвацца (пра рану);

2. перан. замыкацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heal [hi:l] v.

1. (up) лячы́ць, зале́чваць; заго́йваць; заго́йвацца

2. : heal smb. (of smth.) fml выле́чваць каго́-н. (ад чаго́-н.); супако́йваць, суціша́ць каго́-н.

3. пакла́сці кане́ц чаму́-н.; пале́гчыць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)