завито́к в разн. знач. завіто́к, -тка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tendril [ˈtendrəl] n.

1. bot. ву́сік (раслі́ны)

2. lit. завіто́к (валасоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

завіту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Тое, што і завіток (у 1 знач.). Пані Авяліна ледзь прыкметна ўсміхнулася і пачала папраўляць валасы, каб закруціць на скронях і ля вушэй завітушкі, якія заўсёды спадаюць на плечы. Бажко.

2. Тое, што і завіток (у 2 знач.). Па вечарах татка ўсё сядзіць над нейкімі паперамі, — кружочкі, завітушкі малюе. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geschnörkel

n -s, - завіто́к; ро́счырк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spirále

f -, -n спіра́ль, завіто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ба́рба

(лац. barba = барада)

завіток штрыха клішэ або штампа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

quirk

[kwɜ:rk]

n.

1) дзіва́цтва n., вы́хадка f

2) завіто́к -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Volúte

[vo-]

f -, -n архіт. завіто́к, валю́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lócke

f -, -n ло́кан, завіто́к; pl ку́чары

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шта́пель, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Спец. Асобны завіток у руне, які складаецца з пучка аднолькава закручаных валасоў.

2. ‑ю. Нядоўгае штучнае валакно, прызначанае для вырабу пражы; пража, вырабленая з такога валакна.

3. ‑ю. Тканіна, вырабленая з такой пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)