завя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завязаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад завязаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назавя́зваць сов. (во множестве) завяза́ть; см. завяза́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашміро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Разм. Кашміровая хустка. Завязаць кашміроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́льштук, -а, мн. -і, -аў, м.

Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам пад каўняром сарочкі, блузы.

Завязаць г.

◊

Залажыць за гальштук (разм., жарт.) — выпіць спіртнога.

|| прым. га́льштучны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

strike up

пача́ць, завяза́ць

to strike up a friendship — завяза́ць сябро́ўства, пасябрава́ць

to strike up a song — пача́ць пяя́ць пе́сьню

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zadzierzgnąć

зак. завязаць, зацягнуць; зрабіць пятлю;

zadzierzgnąć znajomość — завязаць знаёмства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

назавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Завязаць вялікую колькасць чаго‑н. Назавязваць вузлоў на вяроўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпаса́ць ’падперазаць; завязаць (фартух)’ (Сл. ПЗБ; іўеў., ЛА, 4). Да пас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падбру́шнік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які працягваецца пад брухам каня ад адной аглоблі да другой. Завязаць падбрушнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)