limerick [ˈlɪmərɪk] n. лі́мерык (жартоўны верш з пяці радкоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэпры́за, ‑ы, ж. і рэпры́з, ‑а, м.

1. Паўтарэнне якога‑н. раздзела музычнага твора. // Нотны знак гэтага паўтарэння.

2. Кароткі жартоўны нумар, які выконваецца клоунамі або іншымі артыстамі размоўнага жанру ў цырку і на эстрадзе.

[Фр. reprise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадрыга́л

(фр. madrigal, ад іт. madrigale)

невялікі інтымна-жартоўны верш, што ўключае камплімент, найчасцей адрасаваны жанчыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

otrzęsiny

мн. атрасіны, атрэсіны (жартоўны абрад пасвячэння ў студэнты)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шуте́йный прост.

1. (весёлый, смешной) бла́зенскі, камедыя́нцкі;

2. (шутливый) жарто́ўны, жартаўлі́вы;

◊

э́то не шуте́йное де́ло гэ́та не жа́ртачкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́точный

1. жарто́ўны;

2. (пустяковый) дро́бязны;

шу́точное де́ло дро́бязь;

де́ло это не шу́точное гэ́та не дро́бязь, гэ́та не жа́ртачкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burlesque

[bɜ:rˈlesk]

1.

n.

1) бурле́ска f.

2) паро́дыя, карыкату́ра f.

2.

v.t, v.i.

высьме́йваць, рабі́ць паро́дыю

3.

adj.

камі́чны, жарто́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сур’ё́зны, -ая, -ае.

1. Удумлівы і строгі, не легкадумны.

С. чалавек.

Сур’ёзныя адносіны да працы.

2. Глыбакадумны, засяроджаны на важных справах.

С. падыход.

3. Істотны і важны па змесце, не жартоўны.

Сур’ёзная п’еса.

Сур’ёзная размова.

4. Які патрабуе да сябе ўвагі з-за сваёй складанасці, які тоіць у сабе небяспечныя вынікі.

Сур’ёзная праблема.

Сур’ёзнае захворванне.

5. Заняты якімі-н. думкамі (пра выраз твару).

С. выгляд.

6. сур’ёзна, пабочн. сл. На самай справе, сапраўды.

Не, сур’ёзна, калі прыедзеце да нас?

|| наз. сур’ёзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарж, ‑у, м.

1. Сатырычная або гумарыстычная манера адлюстравання каго‑, чаго‑н., пры якой захоўваецца знешняе падабенства, але карыкатурна перабольшаны і падкрэслены найбольш характэрныя рысы. Акцёр праводзіць сваю ролю, калі можна так сказаць, «на грані». Дзесьці на самай мяжы, пераступіўшы праз якую, атрымаецца шарж, карыкатура, страціцца рэальнае. Сабалеўскі.

2. Малюнак, партрэт, выкананы ў такой манеры.

3. перан. Карыкатурнае недарэчнае падабенства каго‑, чаго‑н.

•••

Сяброўскі шарж — жартоўны, дабрадушна-гумарыстычны партрэт каго‑н.

[Фр. charge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fraszka

ж.

1. драбяза; забаўка;

to nie fraszka — гэта не дробязь;

2. эпіграма; жартоўны верш; жарт; фрашка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)