дыскабо́л, ‑а, м.

Кідальнік дыска.

[Грэч. diskobolos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гонг, -а, мн. -і, -аў, м.

Ударны музычны інструмент у выглядзе металічнага дыска, ужыв. таксама для падачы сігналаў.

Ударыць у г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

диск в разн. знач. дыск, род. ды́ска м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фла́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (спец.).

Злучальная частка трубаправодаў, валоў і пад. ў выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

|| прым. фла́нцавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыскабо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен — кідальнік дыска (у 2 знач.).

|| ж. дыскабо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. дыскабо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

discus [ˈdɪskəs] n. sport дыск;

the discus кіда́нне ды́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ды́ск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ды́ск ды́скі
Р. ды́ска ды́скаў
Д. ды́ску ды́скам
В. ды́ск ды́скі
Т. ды́скам ды́скамі
М. ды́ску ды́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ршань, -шня, мн. -шні, -шняў, м.

Рухомая дэталь, падоўжаная ці ў форме дыска, якая шчыльна рухаецца ўнутры цыліндра і нагнятае або выпампоўвае вадкасць, газ, пару.

|| прым. по́ршневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

disco :

muzyka disco — музыка дыска;

styl disco — стыль дыска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)