прадме́тна-духо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прадме́тна-духо́ўны |
прадме́тна-духо́ўная |
прадме́тна-духо́ўнае |
прадме́тна-духо́ўныя |
| Р. |
прадме́тна-духо́ўнага |
прадме́тна-духо́ўнай
прадме́тна-духо́ўнае |
прадме́тна-духо́ўнага |
прадме́тна-духо́ўных |
| Д. |
прадме́тна-духо́ўнаму |
прадме́тна-духо́ўнай |
прадме́тна-духо́ўнаму |
прадме́тна-духо́ўным |
| В. |
прадме́тна-духо́ўны (неадуш.)
прадме́тна-духо́ўнага (адуш.) |
прадме́тна-духо́ўную |
прадме́тна-духо́ўнае |
прадме́тна-духо́ўныя (неадуш.)
прадме́тна-духо́ўных (адуш.) |
| Т. |
прадме́тна-духо́ўным |
прадме́тна-духо́ўнай
прадме́тна-духо́ўнаю |
прадме́тна-духо́ўным |
прадме́тна-духо́ўнымі |
| М. |
прадме́тна-духо́ўным |
прадме́тна-духо́ўнай |
прадме́тна-духо́ўным |
прадме́тна-духо́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
архібі́скуп, -а, мн. -ы, -аў, м.
Каталіцкае духоўнае званне; тое, што і архіепіскап.
|| прым. архібі́скупскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыя́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.
У праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне; памочнік святара ў час царкоўнай службы.
|| прым. дыя́канскі, -ая, -ае.
Д. сан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
урбанізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).
Сканцэнтраваць (канцэнтраваць) насельніцтва, матэрыяльнае і духоўнае жыццё ў гарадах.
|| наз. урбаніза́цыя, -і, ж.
|| прым. урбанізацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́бства, -а, н.
1. Грамадскі лад, заснаваны на рабаўладанні.
Каланіяльнае р.
2. Стан, становішча раба (у 1 знач.).
Вызваліцца з р.
3. перан. Поўнае падпарадкаванне чужой волі, уплыву.
Духоўнае р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
завяшча́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Вусны або пісьмовы наказ, які змяшчае распараджэнні (пераважна аб маёмасці) на выпадак смерці.
Духоўнае з. (перан.: запавет нашчадкам, паслядоўнікам).
|| прым. завяшча́льны, -ая, -ае.
Завяшчальнае пісьмо.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
архімандры́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.
Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. архімандры́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Géistesarmut
f - разумо́вае ўбо́ства, духо́ўнае кале́цтва [жабра́цтва]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
архімандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул ігумена, а таксама асоба, якая носіць гэта званне.
[Грэч. archi — галоўны і mandra — манастыр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архіепі́скап, ‑а, м.
Духоўнае званне, сярэдняе паміж епіскапам і мітрапалітам, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул; старшы епіскан; архібіскуп.
[Грэч. archieposkopos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)