противоречи́вый супярэ́члівы;

противоречи́вое доказа́тельство супярэ́члівы до́каз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́лібі, нескл., н. (спец.).

Знаходжанне абвінавачанага ў момант, калі адбывалася злачынства, у іншым месцы як доказ невінаватасці ў злачынстве.

Мець а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малаперакана́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова пераканаўчы. Малапераканаўчы доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́чавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэчаў (у 1 знач.). Рэчавае забеспячэнне. // Які служыць для захоўвання, пераносу рэчаў. Рэчавы мяшок.

•••

Рэчавае права гл. права.

Рэчавы доказ гл. доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́г, -у, м.

1. Тое, што і заклад.

2. перан. Доказ, гарантыя чаго-н.

З. дружбы.

|| прым. зало́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Залогавае абавязацельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неперакана́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які пазбаўлены пераканаўчасці; неабгрунтаваны, бяздоказны. Непераканаўчы доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваро́тнае сущ. проти́вное;

до́каз ад ~нага — доказа́тельство от проти́вного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проціле́глае сущ. проти́вное;

до́каз ад ~лага — доказа́тельство от проти́вного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярэ́чанне, -я, н.

1. гл. пярэчыць.

2. мн. -і, -яў. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

Праект сустрэў пярэчанні.

Ён не выносіць пярэчанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безгрунто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ні на што не апіраецца; неабгрунтаваны. Безгрунтоўны доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)