дзіч ж.

1. см. дзічы́на;

2. разг., см. глуш 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dziczyzna

ж. дзічына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

venison

[ˈvenɪsən]

n.

1) але́ніна f.

2) дзічы́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zwierzyna

ж. зборн. дзічына; звяры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rótwild

n -s чырво́ная дзічы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wild

n -(e)s дзічы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазашыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Хаваючыся, забрацца куды‑н. — пра ўсіх, многіх. Вартавыя пазашываліся ў кусты, не дыхаюць. Карпюк. Уся дзічына, як згаварыўшыся, пазашывалася недзе ў норы. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quarry​1 [ˈkwɒri] n.

1. кар’е́р, адкры́тая вы́рабатка;

a stone quarry каменяло́мня

2. здабы́ча; дзічы́на; наме́чаная ахвя́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нацюрмо́рт, ‑а, М ‑рце, м.

У выяўленчым мастацтве — малюнак або карціна, на якіх паказаны неадушаўлёныя прадметы ў пэўных суадносінах (кветкі, садавіна, дзічына і пад.). Сцены майстэрні былі скрозь увешаны карцінамі — пейзажамі, нацюрмортамі. Машара.

[Фр. nature morte — мёртвая прырода.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hóchwild

n -(e)s кашто́ўная дзічы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)