глю́га, -і, ДМ глю́зе, мн. -і, глюг, ж. (разм.).

Дзюба ў драпежнай птушкі.

Груган звесіў глюгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзю́бка, -і, мн. -і, -бак, ж.

1. гл. дзюба.

2. Тонкі востры канец чаго-н.

Д. нажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каршуно́вы ко́ршуний;

~вая дзю́ба — ко́ршуний клюв

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзюб м., обл., см. дзю́ба 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bill​3 [bɪl] n. дзю́ба (птушкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пеліка́наў, ‑ава.

Які належыць пелікану. Пеліканава дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beak [bi:k] n.

1. дзю́ба

2. iron. нос кручко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кручкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Загнуты кручком, па форме падобны на кручок. Кручкаватая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шылападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які сваім знешнім выглядам, формай нагадвае шыла. Шылападобная дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

◊

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)