least common multiple

агу́льнае найме́ншае дзе́ліва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dzielna

ж. мат. дзялімае; дзеліва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dividend

[ˈdɪvɪdənd]

n.

1) Math. дзе́ліва n.

2) дывідэ́нд -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аста́ча, ‑ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшткі чаго‑н. Бавар[ац].. выліў у сваю чарку астачу з бутэлькі, не спяшаючыся выпіў і падаўся з альтанкі да запрэжанай фуры. Ракітны. За канаўкаю чалавек прывязаў каня да мізэрнай астачы плота. Чорны.

2. Спец. Велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзеліва здабытку дзельніка на цэлую дзель. Дзяленне без астачы. Астача ад дзялення.

•••

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podzielny

podzieln|y

1. які дзеліцца; падзельны;

2. даволі вялікі;

3. ~a мат. дзялімае; дзеліва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)