даклы́пваць

‘кульгаючы, з цяжкасцю даходзіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даклы́пваю даклы́пваем
2-я ас. даклы́пваеш даклы́пваеце
3-я ас. даклы́пвае даклы́пваюць
Прошлы час
м. даклы́пваў даклы́пвалі
ж. даклы́пвала
н. даклы́пвала
Загадны лад
2-я ас. даклы́пвай даклы́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даклы́пваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дахадзі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дахаджу́ дахо́дзім
2-я ас. дахо́дзіш дахо́дзіце
3-я ас. дахо́дзіць дахо́дзяць
Прошлы час
м. дахадзі́ў дахадзі́лі
ж. дахадзі́ла
н. дахадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. дахадзі́ дахадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дахадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закіпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пачынаць кіпець, даходзіць да кіпення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звярэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

Даходзіць да шаленства, станавіцца зверам (у 2 знач.).

З набліжэннем нашых войск акупанты звярэлі.

|| зак. азвярэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; наз. азвярэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Накідка на плечы, звычайна кароткая (не даходзіць да пояса), а таксама верхняя частка паліто, сукенкі ў форме такой накідкі.

Паліто з палярынай.

|| прым. паляры́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які цяжка ўспрымаецца, не даходзіць да свядомасці; незразумелы, недаступны. Недаходлівы матэрыял кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экста́з, -у, м.

1. Найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

Дайсці да экстазу.

Гаварыць што-н. у экстазе.

2. Від афектыўнага псіхічнага расстройства, непрытомна-раз’юшаны стан (спец.).

|| прым. экстаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВУ́СЦЕ ракі, месца ўпадзення ракі ў мора, возера, інш. раку, а таксама месца, да якога даходзіць вадацёк. Адрозніваюць вусці: простыя, калі рэчышча не падзяляецца на рукавы і захоўваецца яго шырыня (р. Тыбр); дэльты (р. Ніл); эстуарыі (р. Тэмза); ліманныя (р. Паўд. Буг); вісячыя (у гарах); сляпыя, калі рака не даходзіць да вадаёма ці інш. ракі.

На тэр. Беларусі пераважаюць простыя вусці рэк.

т. 4, с. 296

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэгрэсі́раваць, ‑руе, ‑руеш, ‑руе; незак.

Ісці назад у сваім развіцці, даходзіць да ўпадку, рэгрэсу. Рэгрэсіраваць у сваім развіцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

síechen

vi марне́ць, хварэ́ць, дахо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)