рэгуліро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Работнік, спецыяліст, які займаецца рэгуліроўкай чаго-н.
Р. дарожнага руху.
Р. механізмаў.
|| ж. рэгуліро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. рэгуліро́ўшчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
traffic warden [ˈtræfɪkˌwɔ:dn] n. BrE інспе́ктар даро́жнага ру́ху (які кантралюе стаянку машын)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адко́с, -у, м.
1. Адхон, нахільная паверхня гары і пад.
А. узгорка.
2. Бакавая нахільная паверхня дарожнага насыпу.
Адкосы дарог.
Умацаваць а.
3. Нахільная паверхня чаго-н., якая ідзе пад вуглом (спец.).
|| прым. адко́сны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
highway [ˈhaɪweɪ] n. бальша́к; аўтастра́да; шаша́; магістра́ль;
the Highway Code пра́вілы даро́жнага ру́ху (у Брытаніі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
профилиро́вка спец. прафілёўка, -кі ж.;
профилиро́вка доро́жного полотна́ прафілёўка даро́жнага палатна́;
профилиро́вка дета́лей прафілёўка дэта́лей;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перасушы́цца, ‑сушыцца; зак.
1. Стаць вельмі сухім.
2. Высушыцца — пра ўсё, многае.
3. Абсушыцца, пасушыцца. Сеў ля цяпельца зыркага пастух, Каб абагрэцца і перасушыцца. Сіпакоў. — Пусці, чалавеча, перасушыцца дарожнага чалавека. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
speed trap [ˈspi:dˌtræp] n. рада́р для кантралява́ння ху́ткасці даро́жнага ру́ху; ча́стка даро́гі, дзе ёсць «лаву́шкі» для шафёраў-ліхачо́ў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адхо́н, ‑у, м.
Пахілая паверхня гары, берага і пад.; схіл. Тры дзесяткі хат з ліпавымі прысадамі ўздоўж.. вуліцы.. звязалі па адхоне ўзгорка да ручая. Хадкевіч. // Бакавая паверхня дарожнага палатна. У туманах павольна, засцілаючы дарожны адхон густым дымам, пад’язджаў да горада поезд. Галавач.
•••
Пусціць пад адхон гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
КЮВЕ́Т
(франц. cuvette літар. чан, тазік),
элемент сістэмы дарожнага водаадвода. Робіцца ўздоўж невысокіх насыпаў, выемак і калянулявых адзнак землянога палатна ў выглядзе адкрытых канаў для збору і адводу паверхневых вод ад дарогі ў паніжаныя месцы або да водапрапускных збудаванняў. Папярочнае сячэнне К. трохвугольнае або трапецаідальнае.
т. 9, с. 77
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прако́л, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракалоць 1.
2. Дзірка, зробленая чым‑н. колючым. Раса абмывала босыя ногі і добра залечвала дзесяткі усялякіх праколаў, падбояў, крапіўных і камарыных укусаў. Кулакоўскі. // Дзірка, зробленая ў талоне або ў іншым дакуменце як знак парушэння правіл дарожнага руху. — Як жа гэта, таварыш Маргайлік, вы на чырвоны сігнал паехалі?.. Правы даўнія, праколаў няма і такое парушэнне... Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)