дапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. дапрацоўваць — дапрацаваць (у 1 знач.). Дапрацоўка рукапісу. Дапрацоўка праекта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dopracować

зак.

1. дапрацаваць;

dopracować do końca miesiąca — дапрацаваць да канца месяца;

2. дарабіць;

dopracować artykuł — дарабіць артыкул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дарабі́ць

1. (скончыць работу) völlig beénden; fértig máchen; zu Énde führen [bríngen*]; fértiġ stéllen;

2. (зрабіць дадаткова) zúsätzlich máchen;

3. (дапрацаваць) nácharbeiten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., што.

Зрабіць да канца, завяршыць работу над чым‑н. Дарабіць стол. □ Усё навокал патанала ў мяккіх, шызых прыцемках, але Макаравы вочы бачылі і праз гэту смугу: калодзеж з вечкам, дзве маладыя бярозкі пад акном, пахілыя веснічкі, якія ён не дарабіў, сенцы без дзвярэй. Асіпенка. // Зрабіць дадаткова, прырабіць. Дарабіць сенцы да хаты. Дарабіць ручку да дзвярэй. Дарабіць ключ. // Дапрацаваць, выправіць, што‑н. дадаўшы. Дарабіць праект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rückstand

m -(e)s, -stände

1) даўгі́, доўг; нядо́імка;

in ~ geráten* уле́зці ў даўгі́;

im ~ sein быць у даўга́х;

den ~ áufarbeiten дапрацава́ць [дарабі́ць] вы́кананую рабо́ту [пра́цу], нагна́ць [навярста́ць] упу́шчанае;

die Rückstände éintreiben* сы́скваць даўгі́

2) аста́ча, аста́так; аса́дак

3) нага́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)