приобщённый

1. прылу́чаны, далу́чаны (да чаго), уклю́чаны;

2. далу́чаны, дада́дзены;

3. прычашчо́ны; см. приобщи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

załączony

далучаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

włączony

уключаны, далучаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

присовокуплённый

1. далу́чаны;

2. дада́дзены; см. присовокупи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

втя́нутый

1. уця́гнуты, уця́гнены; усмакта́ны; далу́чаны;

2. усця́гнуты; см. втяну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ад’юнкту́ра

(ням. Adjunktur, ад лац. adjunctus = далучаны)

аспірантура ў вышэйшых ваенных навучальных установах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Па-сёлему ’па-мойму’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Не зусім ясна. Відаць, генетычна звязана з займеннікам , да якога ў форме се быў далучаны канчатак -Ому/‑ему. Пазней ‑и‑ змянілася -л’- і е (пад націскам) > ё. Да ся, сябё (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цывілізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад цывілізаваць.

2. у знач. прым. Далучаны да цывілізацыі; які адказвае патрабаванням цывілізацыі; культурны, адукаваны. Цывілізаваныя народы. □ 10 лютага 1937 года ўвесь цывілізаваны свет адзначаў 100‑годдзе з дня смерці Пушкіна. У. Калеснік. [Жонка:] — Усяму цывілізаванаму свету вядома, што маленькая кропля нікаціну забівае нават каня. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

enclose

[ɪnˈkloʊz]

v.t.

1) абкружа́ць

2) абгаро́джваць, абгараджа́ць (пло́там, му́рам)

3) уклада́ць; далуча́ць, улуча́ць

The check is enclosed — Раху́нак далу́чаны

4) зьмяшча́ць у сабе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ад’ю́нкт

(лац. adiunctus = далучаны)

1) асоба, якая праходзіць навуковую стажыроўку; памочнік кіраўніка кафедры, прафесара, акадэміка ў некаторых краінах Зах. Еўропы і ў Расіі;

2) афіцэр, які займаецца ў ад’юнктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)