vertráuenswürdig

a ва́рты даве́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нядобранадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не заслугоўвае даверу ў палітычных адносінах. // У дарэвалюцыйнай Расіі — такі, што выклікаў ва ўрадавых колах падазрэнні ў спачуванні рэвалюцыйным ідэям, прыналежнасці да рэвалюцыйнай арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vertráuensvoll

a даве́рлівы, по́ўны даве́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

breach of trust

неапраўда́ньне даве́ру, злоўжыва́ньне даве́рам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

authoritative

[əˈӨɔrəteɪtɪv]

adj.

1) аўтарытэ́тны, уплыво́вы

2) ула́дны

in authoritative tone — ула́дным то́нам

3) вераго́дны, ва́рты даве́ру

authoritative source — ва́ртая даве́ру крыні́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Vertráuensbeweis

m -es, -e до́каз [пасве́дчанне] даве́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertráuensvotum

[-vo:-]

n -s, -ten i -ta во́тум даве́ру

j-m das ~ ertéilen — вы́казаць каму́-н. во́тум даве́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertráuensbruch

m -(e)s, -brüche парушэ́нне даве́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wotum

н. вотум;

wotum zaufania — вотум даверу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́тны

(ад аўтарытэт)

1) уплывовы, які заслугоўвае даверу;

2) які не дапускае пярэчанняў, уладны (пра тон, жэст, выгляд).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)