то́-бок, злучнік паясняльны.
Уст. Гэта значыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
i.e.
[,aɪˈi:]
id est
(лац.) г.зн., гэ́та зна́чыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tj.
= to jest — гэта значыць; г.зн.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tzn.
= to znaczy — гэта значыць; г.зн.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
oznaczać
незак. абазначаць, адзначаць;
co to oznaczać? — што гэта значыць?;
oznaczać to, że ... — гэта значыць, што...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
znaczyć
znaczy|ć
незак.
1. значыць; азначаць;
со znaczyć ten wyraz? — што азначае гэта слова?;
2. меціць; маркіраваць;
~ć bieliznę — меціць белізну;
3. значыць, мець значэнне;
nic nie znaczyć — нічога не значыць;
со to ma znaczyć? — што гэта такое?; што гэта значыць?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
або́, злуч.
1. размеркавальны. Ужыв. для супастаўлення членаў сказа і сказаў з узаемным выключэннем, паказваючы на катэгарычнасць выбару аднаго з іх.
Або заўтра, або паслязаўтра.
Або пан, або прапаў (прыказка). Пашукай на паліцы або ў шафе.
Дрыгва зацягне кожнага, хто аступіцца або зробіць неасцярожны крок.
2. пералічальна-размеркавальны. Аб’ядноўвае члены сказа і сказы пры пералічэнні.
Каго ты ні вазьмі, дык гэта або матэматык, або фізік, або хімік.
3. далучальны. Ужыв. для злучэння розных назваў аднаго і таго ж паняцця, для паяснення, у знач. іншымі словамі, гэта значыць.
Берагавыя ластаўкі, або беражанкі, спрытна ляталі над вадой.
4. у знач. пыт. часц. Ужыв. ў пачатку пытальных сказаў у знач. хіба?, няўжо? (разм.).
Або ты не ведаеш пра гэта?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
or
[ɔr]
conj.
1) або́, а́льбо
You can go or stay — Мо́жаце ісьці́ або́ заста́цца
2) а то, іна́кш, іна́чай
Hurry, or you will be late — Сьпяша́йся, а то спо́зьнісься
3) або́, гэ́та зна́чыць
This is the end or last part — Гэ́та кане́ц, гэ́та зна́чыць апо́шняя ча́стка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
штык¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Колючая зброя, якая насаджваецца на канец ствала вінтоўкі, ружжа.
Клінковы ш.
Ісці ў штыкі (пра рукапашны бой).
2. Узброены баец, салдат (спец.).
У роце засталося сорак штыкоў (гэта значыць стралкоў-пехацінцаў).
◊
У штыкі сустракаць (прыняць) каго-н. — крайне варожа.
Трымацца на штыках (перан.) — сілай войск.
Як штык (разм.) — зусім дакладна, безумоўна.
Каб з’явіўся заўтра сюды як ш.
|| прым. штыкавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
namely [ˈneɪmli] adv. менаві́та; а і́менна; гэ́та зна́чыць;
Only two students were absent, namely Mark and John. Толькі два студэнты адсутнічалі, а менавіта Марк і Джон.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)